De vogelnieuwtjes van april

Een bericht van Nico de Haan

Als u in deze barre tijden afleiding zoekt raad ik u aan om door de week af en toe een uurtje vogels te gaan kijken en luisteren. Hierbij mijn ervaringen van afgelopen week.

Er staat een heerlijk zacht windje waardoor de veldleeuweriken al zingend en tierelierend, als vanzelf naar boven worden gedragen. Luisteren naar veldleeuweriken is, naar mijn idee, een van de beste vormen van meditatie. Vooral als je daarbij op je rug gaat liggen met je ogen dicht. Klok dan gelijk even hoe lang uw leeuwerik ‘boven blijft’. Op de heide zijn niet alleen de veldleeuweriken actief maar ook de net teruggekeerde roodborsttapuiten trekken de aandacht. Roodborsttapuiten hebben de plezierige eigenschap dat ze zo opvallend mogelijk in toppen van kleine boompjes gaan zitten, waardoor je ze goed kunt bekijken. De mannetjes met hun gitzwarte kop en oranje borst fungeren als een soort oranje gloeilampjes op de heide. Als je er op let zie je ze van grote afstand. Dat geldt ook voor de kneumannen met hun karmijnrode borst, waaraan ze de bijnaam ‘robijntje’ te danken hebben.

Fitis is weer thuis

Ik hoor mijn eerste fitis van dit jaar. Ik stap ’s morgens de deur uit en al direct kweelt zijn liedje door de tuin. Tussen mijn eerste tjiftjaf en fitis zit elk jaar wel een paar weken, maar nu maar een paar dagen. Een kort warmtegolfje is voldoende voor vele honderdduizenden vogels om een paar honderd of duizend kilometer op te schuiven naar het noorden.

Zwartkop ook terug, bosuil nog present

Ja, aan de intocht van de Afrikagangers komt nu voorlopig geen einde meer. Terwijl ik nog in bed lig te soezen, hoor ik een korte heldere klaterzang in de tuin. Zwartkop! De bosuilvrouw heeft vannacht weer stevig om verse muizen zitten bedelen want het ‘klewiek’ was niet van de lucht. Op dat moment wordt van de bosuilman verwacht dat hij deze muizen serveert en hoe langer dat duurt des te heftiger mevrouw roept! Misschien had de bosuilman zijn nacht niet en wou de muizenjacht even niet lukken. Ik zou heel graag eens in de nestkast willen kijken, maar ik durf niet. Ik ben veel te bang dat ik dit prille geluk verstoor.

Boerenzwaluwen aan het ontbijt

Vanochtend tijdens het ontbijt mijn eerste twee boerenzwaluwen van dit jaar zwierend tegen een helderblauwe lucht gespot. Het is niet alleen een wonder dat ze de enorme reis op en neer naar Afrika overleven, maar dat ze onderweg en passant er in slagen genoeg insecten te vangen is minstens zo bijzonder. Zwaluwen trekken niet op goed geluk naar huis, ze volgen de temperatuurgrens van minstens plus tien graden die in het voorjaar over Europa naar het noorden opschuift. Als het heel even warmer wordt en ze arriveren wat vroeger in het jaar, trekken ze bij een temperatuurdaling niet direct weer zuidelijker, maar zoeken beschutte haventjes of waterbassins op, omdat daar de kans om een insect te vangen wat groter is.